15 Mayıs 2011 Pazar

Murathan Mungan - Şairin Romanı**




KİTAPTAN:



"Ne Tuhaf! İnsanoğlunun yaşamda en geç keşfettiği şey şimdiki zamandı. İnsan içinde yaşadığı anı derinleştirmeyi zamanla, yani zamanı azaldıkça öğreniyordu."

carpe diem.........








"İyi sanatın, iyi şiirin bir yardımı da buydu insana. Sizi sahip olmadığınız zamanlara taşırdı; yalnız geçmişe değil, geleceğe de..."






"Akşamüstleri, günbatımları neden hem güzel, hem kederlidir usta? dedi Tagan.
Çünkü her şeyin bir sonu olduğunu hatırlatırlar. dedi, Moottah.."



bunlar da benim çıraklarım:P





"İlk kez bir kadınla yatıp kalkmanın değil, birlikte bir hikaye yaşamanın ne demek olduğunu hayal etmeye başlamıştı."






"Kaa gövdesinin ölüp gideceğini biliyor, ama teninde ruhu kadar ölümsüz olmasını istiyordu. O yol aldıkça her kentin dövmecisi, bir diğerinin kaldığı yerden devam ediyordu Kaa'nın tenindeki yola..."





"Dirimizde, ölümüzde bazen yanlış insanların elinde kalabiliyordu."








"Geçmişte kalmış bazı deneyimlerinden hatırladığı kadarıyla, bazı kadınların gölgeleri uzun, hatıraları ağır oluyor..."






"Birden yaşamı boyunca hiç özlemediği kadar babasını özlediğini hissetti. Ölmüş birini özler gibi değil, nicedir dönmesini beklediği çok uzaktaki birini özler gibi.."






"Suyun konduğu kabın şeklini alması gibi bazı ruhlar da içine kondukları bedenin özelliklerini alırlar. Bazı insanların çirkinliğinde aynı zamanda onların ruhlarını görebilmeniz bundandır."





"Bazı insanlar meşe ağacı gibidirler, eğilip bükülmezler sadece kırılırlar."

2 yorum: