Blogger World...Pucca Günlük...

http://passiflora-rapunzel.blogspot.com/

- Nasıl başladı blog maceranız?
- Ben uzun zamandır günlük tutuyorum. Hep acı dolu yazardım. Karne günü, notlarımın hepsi pekiyi ama ben buradan bile acı çıkarttım. 'Herkesin imzası normal benimki değil, ölmek istiyorum,' diye. Sonra bunları okuduğum zaman daha çok acı çektiğimi anladım. Hayatımdaki kötü anıları en komik halleriyle yazıp, ileride okuduğumda bunlarla eğlenmek istedim. Böyle de başladım. Ankara'daki sevgilimden ayrılıp İzmir'e dönmüştüm. Ağır bir depresyondaydım. Yazdıklarımı bir süre kimse okumadı. Sonra ne olduysa okunmaya başlandım. Birileri keşfetti diye düşünüyorum. Hatta insanlar yorumlar yazmaya başladı ama ben blog'lara nasıl yorum yapılır onu bile bilmiyordum. Depresyon dönemimde hep evin içindeydim. Sokağa çıkmıyordum, hayatım bir anda blog olmaya başladı. Yazmak beni çok rahatlattı. Çok faydasını gördüm. Ağır depresyondaydım. Yazdıktan sonra çok rahat geçti. Sürekli yazıyorsun ve hayatın 'bunu da yazmalıyım, şunu da' şeklinde devam ediyor.

- Kitap teklifi ne zaman geldi, ne hissettiniz?
- Kitap için daha önce de teklif almıştım. Ama kimse okumaz, elin kızının hayatını kim ne yapsın diye düşünüyordum. 'Böyle bir riske girip de kendimi rezil etmeye değmez,' diyordum. Ama dört ay kadar önce Cem Mumcu beni farklı bir oluşum, yeni bir dil olduğumuza inandırdı. Belki ben yalnız başıma görüşmüş olsaydım kabul etmezdim ama yine bir blog yazarı olan 'Herbokubilenadam' ile gidince ve o daha da istekli olunca ben de kitabı kabul ettim. Olmazsa, olmaz ne yapalım dedim. Fakat şimdiki aklım olsa, Dizüstü Edebiyatı'nın ilk kitabı benimki olsun istemezdim. 'Sen yap,' derdim. Kitabı gördüğümde ise çok garip hissettim. Ağlamamak için zor tuttum kendimi. Afişleri gördüğümde de aynısı oldu. Bundan iki sene hatta altı ay önce birileri bana, senin afişlerin asılacak, demiş olsaydı, 'Ulan pavyona mı düşecem?' derdim. İlk aklıma o gelirdi.

- Sevgilinizle ilişkinizi etkiliyor mu yazdıklarınız?
- İlişkimizi etkilemez olur mu? Kitap çıktıktan sonra daha çok etkiledi hatta. Kitaptan önce blog'u çok gereksiz buluyordu. 'Uff çok salaksın,' 'Neden insan onu yazar ki oraya? Bunu yazma,' dediği oluyordu. Kitapta ise onla olan büyük aşkımızı yazacağım zannetmiş. Tabii, ilk sayfayı açtı, onun canını en fazla acıtan adamdan bahsettiğimi anladı. Diğerlerini hiç okumadı. Kapattı kitabın kapağını, 'Ben aylarca sana burada destek verdim, sen eskilerini yazmışsın. Bana bu kadar mı değer veriyorsun?' dedi. Son zamanlarda kötüyüz. Hatta yüzüğü çıkardık! Şimdi kesin blog'a yeni yazı yazmamı bekliyordur. Çünkü ne zaman kavga etsek, yazdıklarımı okuyup ona göre hareket ediyor.
- Yazdıklarından kıskanç olduğunuz sonucunu çıkarıyorum. Doğru mu bu?
- Uzun bacakları olan her kadından nefret ediyorum. Hiçbir kadının hem uzun bacakları hem de güzel bir yüzü olmamalı. Yolda gördüğüm zaman tokatlamak istiyorum onları. Yanımdaki kızlar da hep çirkin kızlardır. Arkadaşlık edeceksem, çocukluğumdan beri, çirkin olsun isterim. İzmir'den bir akrabam geldi, beraber gezdik ettik. Kız sülün gibi. Kafasına göktaşı düşsün istedim. Ben de hop diye çekilip, hiçbir şey olmamış gibi davranabilirdim.
- İnternette bir de Güzin Abla durumunuz var. İnsanlar dertlerini size anlatıyor. Memnun musunuz bu durumdan yoksa rahatsız mı?
- Defalarca söyledim, ben insanların dertlerini dinlemeyi sevmiyorum. Ama hâlâ Güzin Abla olduğumu sananlar var. Aslında insanlar bana sorunlarını anlattıklarında benim tek düşündüğüm kendim oluyor. Saçımı nasıl yapsam, nasıl boyasam bunları düşünüyorum. Karşımda ağlıyor olsa bile ağlamasını da dinlemiyorum. Umurumda değil! Üstelik cinsellikle ilgili de soru soruyorlar. Yavrum, 16-17 yaşında belki de. Başkasına sorup yanlış yapacaklarına, benim gibi salağa sorup hayatlarının en büyük hatalarını yapsınlar diyorum, cevaplıyorum.

sabah.com dan alinti yapilmistir.