KİTAPTAN:
"Sen, ey ruhuma şifa veren büyücü, sen öyle yatarken başında duruyorum. Ben artık uyuyamam uyumasına da, senin kedi güzelliğiyle uyanacağın günü bekliyorum."
"Günün birinde aramızdan biri aramızdan ayrıldığında, diğerleriyle sahilde oturup körkütük sarhoş olana kadar içecektik ve bağıra bağıra şarkı söyleyecektik:
Dönülmez akşamın ufkundayım, vakit çok geç
Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç!"
"Beklenmedik bir an'da, bir kitapla yaşadığın şaşırtıcı buluşma. Kütüphanede, rafta, çalışma masasında öylece durmakta, seni beklediğini bilmeden; zaten sen de farkında değilsin yaşanacakların. Karşılaşıyorsunuz. O senden daha cesur, sınırları yok. Sonrası kendiliğinden gelişiyor. Mutlusunuz. Hepsi bu..."
"Artık şunu biliyorum: İnsan ölünce istemese de romantik oluyor.
Ah, bir de öpüşşeydik sen uyumadan. Keşke. Güzel olurdu değil mi? Bu gecenin sabahına ulaşamayacağımı, gün doğmadan öleceğimi bilsek öpüşürdük belki. Öpüşürdük. Dilin dilime değerdi."
yüregimi dagladın bebegim.
YanıtlaSilseviosan kanka de
YanıtlaSil